۲۷
خرداد
جمیله خرازی
خیر و بنیانگذار موسسه توس
جمیله خرازی: پشتیبانان هنر و انسانیت
لیدی جمیله خرازی، موسس ومدیرعامل بنیاد توس٬ پشتیبان هنر و فرهنگ، و مدافع حقوق بشرسرمایه داری موفق است. وی بالرین وخواننده کلاسیک است و برنامه های مختلفى در اروپا٬آمریکا و خاورمیانه به روی صحنه آورده است و درزمینه تجارت در شرکت ها و تراست های متعددی ایجاد کرده است و با شرکت های زیادی به سمت مشاور فعالیت دارد. لیدی خرازی سال ها در ریاست بیناد جمیل خرازی به فعالیت های در آسیا و خاورمیانه درزمینه کمک رسانى به کودکان آسیب دیده در جنگ و یا هنرمندانی که بر اثرکهولت احتیاج به پرداخت هزینه ای پزشکی داشته و یا برای تولید آثارشان به این بنیاد مراجعه می کنند کمک می کند و تکفل مالی هزینه های تحصیلى تعدادی از دانشجویان آسیایى و آفریقایى را در دانشگاه های غربى به عهده گرفته است.
بایگانی
- خرداد ۱۳۹۶ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱۰)
آخرین مطالب
-
۹۶/۰۳/۲۷خانم جمیله خرازی در حمایت از FAUAF
۲۲
خرداد
جمیله خرازی:
"شعر تنها پدیده ایست که هر کسی با هر سطح سواد و با هر فرهنگ و دینی که باشد می تواند تعریفی از آن داشته باشد. "
عده ای از منتقدان، به اشتباه پنداشته اند آن چه اصالت دارد، تعریف آنهاست
و اگر اثر با تعریفی که آنان یافته اند همخوانی نداشته، به این نتیجه قطعی
رسیده اند که آن اثر، شعر نیست. باید دانست شعر بودن یا نبودن آثار ادبی،
وابسته به دیدگاه ما نیست. آثار درخشان شعری، وجود خود را ثابت و حضور خویش
را بر فرهنگ ما تحمیل کرده اند.
لجاجت در مرزبندی، فقط ما را از زیباییهایشان محروم خواهد کرد و بس. کسانی که میکوشند شعر بودن یا نبودن همه آثار ادبی را با تعریفِ برساخته خود مشخص کنند، به آن شخصیت اساطیری یونان قدیم شباهت دارند که مردمان را میدزدید، روی تخت خوابی که داشت، میخواباند و میکوشید قد آنان را با تخت خواب تنظیم کند; یعنی قد بلندها را سر میبرید و قد کوتاه ها را آن قدر میکشید تا به همان اندازه بلند شوند. اینان نیز آثار ادبی را مثله میکنند تا با تعریف دست ساخته شان برابر شوند.
۱۶
خرداد
فریدالدین ابو حامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطار نیشابوری، یکی
از شعرا و عارفان نام آور ایران در اواخر قرن ششم و اویل قرن هفتم هجری
قمری است. بنا بر آنچه که تاریخ نویسان گفته اند بعضی از آنها سال ولادت او
را ۵۱۳ و بعضی سال ولادتش را ۵۳۷ هجری.ق، می دانند. او در قریه کدکن یا
شادیاخ که در آن زمان از توابع شهر نیشابور بوده به دنیا آمد.
از دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست جز اینکه پدرش در شهر شادیاخ به شغل عطاری که همان دارو فروشی بود مشغول بوده که بسیار هم در این کار ماهر بود و بعد از وفات پدر، فریدالدین کار پدر را ادامه می دهد و به شغل عطاری مشغول می شود. او در این هنگام نیز طبابت می کرده و اطلاعی در دست نمی باشد که نزد چه کسی طبابت را فرا گرفته، او به شغل عطاری و طبابت مشغول بوده تا زمانی که آن انقلاب روحی در وی به وجود آمد و در این مورد داستانهای مختلفی بیان شده که معروفترین آن این است که:
"روزی عطار در دکان خود مشغول به معامله بود که درویشی به آنجا رسید و چند بار با گفتن جمله چیزی برای خدا بدهید از عطار کمک خواست ولی او به درویش چیزی نداد. درویش به او گفت: ای خواجه تو چگونه می خواهی از دنیا بروی؟ عطار گفت: همانگونه که تو از دنیا می روی. درویش گفت: تو مانند من می توانی بمیری؟ عطار گفت: بله، درویش کاسه چوبی خود را زیر سر نهاد و با گفتن کلمه الله از دنیا برفت. عطار چون این را دید شدیداً متغیر شد و از دکان خارج شد و راه زندگی خود را برای همیشه تغییر داد."
۱۳
خرداد
تالاررودکی یکی از مجهزترین و بزرگ ترین تالارهای اپرا موسیقی و تئاتر ایران است که توسط یوگینا آفتاندلیانس براساس نمونه اپراهال وین طی مدت ۱۰ سال در خیابان استاد شهریار (دکتر ارفع سابق) ساخته و به نام شاعر و نوازنده ایرانی، ابوعبدالله رودکی، در سال ۱۳۴۶ افتتاح شد.
ساختمان بنیاد رودکی متشکل از دو سالن اجرا به نام های تالار رودکی و سالن کوچک است که بعد از انقلاب اسلامی ایران، تالار بزرگ تر را هم زمان با هفته وحدت و جشن میلاد پیامبر گرامی اسلام به تالار وحدت و تالار کوچک تر را به تالار رودکی تغییر نام دادند. پس از انقلاب اسلامی در این دو تالار بیشتر برنامه های موسیقی و نمایش اجرا می شود.
زیر بنای تالار وحدت بالغ بر ۱۵۰۰۰ مترمربع است و مساحت کل ساختمان در ۷ طبقه و زیرزمین ها به۲۱۰۰۰ متر مربع می رسد. این تالار شامل یک سالن هم کف و سه طبقه بالکن به صورت نعل اسبی است که در مجموع گنجایش ۷۴۰ تماشاگر را دارد. این ساختمان دارای دو زیرزمین (محل استقرار الکترموتورهای صحنه و ماگنت نور و پاورهای مربوطه) ، تالار کنسرت، شامل صحنه و سالن تماشاگران در طبقه هم کف و ساختمان اداری است.
۰۷
خرداد
تاریخچه اپرا
هنر اپرا شاخصه آواز کلاسیک است و قدمتش درایران به دوران قاجار
بازمی‌گردد و در دنیا هم هنری ارزنده و انکارناشدنی به شمار می‌آید. به
عقیده ماریو تقدسی یکی از برجسته ترین افراد اپرای آلمان و وین، اپرا یکی
از سخت ترین هنرهای دنیا است. چرا که پنج هنر بزرگ دنیا در یک هنر تجمیع
شده است.
جمیله خرازی:
اگرا مجموعه ایی از هنرهاست و یک خواننده اپرای خیلی خوب باید یک بازیگر، موزیسین و رقصنده خیلی خوب نیز باشد.
هنرمندان ایرانی زیادی در این عرصه فعالیت میکنند اما متاسفانه همگی آنها در خارج از کشور فعالیت دارند و روزگار میگذرانند. هنرمندانی چون اسفندیار قره باغی، رشید وطن دوست ، منیر وکیلی ، دریا دادور، و دیگران.
اپرا به هنرهایی چون موسیقی، نمایش ادبیات، طراحی صحنه دکور و غیره آمیخته است اما آنچه امروزه در ایران شاهد آن هستیم بیشتر بخش موسیقی آن است. در واقع به یک تئاتر موزیکال شباهت دارد تا اپرا و دیگر بخش های آن حذف شده است.
ماریو تقدسی
اپراهایی مانند "بیژن و منیژه" یا "رستم و سهراب" از ساخته های لوریس چکناواریان که تئاتر عروسکی آن روی صحنه رفت اما اپرای آن بدلیل تک خوانی زن نقش تهمینه اجرای اپرای آن لغو شد.
۰۳
خرداد
در طی چند سال اخیر بخصوص ۲ سال گذشته، تغییرات اساسی و عمیقی در سیستم تحصیلی و همینطور آزادی زنان در کشور افغانستان صورت گرفته و رشد تحصیلی در زنان این کشور چشمگیر است، تا جایی که حتّی در مراکز تحصیلی زنان در عرصه ورزش و رشته‌های ورزشی فعالیت میکنند.البته همچنان مخالفت با این فعالیتها چه در عرصه اجتماعی و چه در بخش دولتی ،وجود دارد و هر از گاهی بخشنامه‌هایی از سوی دولت با مراکزِ تحصیلی ارسال میشود که مفاد آن در جهت محدودیت برای زنان در عرصه تحصیلیساما با تغییراتی که در سیستم به وجود آمده،امروز زنان افغان میتوانند در مقابل محدودیت‌های اعمال شده ایستادگی نمایند و به مخالفت بپردازند.
در این نوشته می‌پردازیم به یکی از اعتراضات از سوی زنان و دانش آموزانِ افغان به طرح جدید برای پوشش زنان در مرکزِ تحصیلی.
در ۱۴ ماه مارچ سال جاری ،وزارت آموزش و پرورش کشور افغانستان بخشنامه‌ای را صادر کرد.این بخشنامه حاوی تغییرات اساسی در پوشش دختران در مراکز تحصیل بود. و وزارت آموزش پرورش خواستار تغییر پوشش قدیم به یونیفرم جدید ،تا قبل از ۲۰ مارچ در تمامی مدارس بود.این بخشنامه موج اعتراضات گسترده‌ای را در کشور ایجاد کرد.تعدادی از زنانِ اکتیویست افغان دست به مخالفت با این بخش نامه زدند.بهانهٔ وزارتِ آموزش و پرورش برای این جابجایی به دلیل حملات اخیر گروههای تندرو و همچنین نامناسب بودن رنگ این پوشش بود.
۰۳
خرداد
حتی پس إز سقوط حکومت طالبان در کشور افغانستان در سال ٢٠٠٢ ،این کشور در ردهء پنجم إز لحاظ درصد افت تحصیلی در جهات قرار دارد. بیش إز نیمی إز مدارس این کشور به دلیل پایین بودن شرایط استاندارد تحصیلی و همىنطور نرسیدن تعداد دانش اموزان به حد نصاب، منحل می شوند. نیمی از اموزگاران حتی از تحصیلات متوسطه برخوردار نیستند.کتب اموزشی کمیاب است و دانش اموزان دسترسی کافی به اینگونه کتب ندارند.
تنها درسال ٢٠١٢ ، پانصد مدرسه به دست گروههای تندرو که مخالف تحصیل زنان در أین کشور هستند، تخریب و بالطبع منحل شد طبعا بالاترین افت تحصیلی در کشور افغانستان در زنان دیده می شود. فقر اقتصادی،فقر فرهنگی ، به ازدواج در اوردن دختران در زیر سن قانونی و عدم امنیت اجتماعی إز دلائل مهم این افت تحصیلی است.
میانگین سن ازدواج در دختران در سطح کشور ١٢ سال میباشد و غالبا به دلائل فرهنگی مذهبی و اقتصادی این دختران به ازدواج مردانی بسیار مسن تر از خود در می ایند.میانگین این تفاوت سنی بین ۴٠ تا ۵٠ سال است.
۳۰
ارديبهشت
جمیله خرازی:
عربستان صعودی در کمسیونی در باره زنان قرار گرفت.
این نشست در بین اعتراض گروهی از زنان اتفاق افتاد. مدیر گروه حقوق انسان ها در UN Watch، هیلل نویر گفت: تبعیض عیله زنان در صعودی توهین آمیز و غیرقابل قبول است و در قانون و در عمل سیستماتیک شده است.
به گزارش Daily Caller متاسفانه، این کشور رکورد نگران کننده و ناامید کننده ایی در زمینه حقوق زنان در دهه های اخیر داشته است.
این کمیسیون درباره “تساوی جنسیتی و قدرت بخشیدن به زنان” است.
۳۰
ارديبهشت
جمیله خرازی : تشکل “زنان امواج ساز در تحصیلات ” جمعی از متخصصان را دور هم گرد آوردند تا درباره روند تحصیل زنان بحث کنند.
این میزگرد به ریاست “بریجیت کندال” بود، اولین زن فارغ التحصیل دوره کارشناسی ارشد از “PeterhouseLAURA RUPOLO”، و اولین زن خبرنگاردیپلماتیک شبکه BBC. کندال به تجربیات خود هم به عنوان دانشجو و هم به عنوان یک خبرنگار اشاره کرد، و از یکی از همکاران قدیم خود چنین نقل قول کرد:
” زنان باید از رسانه ها کنار گذاشته شوند زیرا صداهای آنها برای کسب اقتدار بسیار بلند است.”
بیش از ۱۰۰ نفر در تشکل “زنان امواج ساز در تحصیلات” به میزبانی کالج ترینیتی در جمعه شب شرکت کرده اند. هر دو تشکل تحصیل کرده ها و دانش آموزان و دانشجویان روند تحصیل زنان در سال های اخیر را مد نظر قرار دادند، همینطور مشکلاتی که در این زمینه همچنان باقی است. هشتگ #۴۰brightideasایجاد شد برای بحث در مورد راههایی که میتوان به زنان برای بروز پتانسیل هایشان در هر سطحی کمک کرد.
این رویداد، در مدرسه “old divinity”، در قالب یک برنامه سه ساله اتفاق افتاد برای مشخص کردن زنانی که در طول چهل سال در “ترینیتی” بودند. اساسنامه کالج تغییر کرد و به سبب این تغییر به زنان اجازه داده شد که در انتخابات سال ۱۹۷۵ شرکت کنند و انتخاب شوند، اولین همکار زن در سال ۱۹۷۷ انتخاب شد، و اولین لیسانسه های زن نیز در سال ۱۹۷۸ پذیرفته شدند.
این تشکل تحقیقاتی را مورد بحث قرارداد که نشان میداد دختران بهتر از پسران در مدرسه راهنمایی انگلستان ظاهر شده اند، و تعداد دانشجویان دختر از پسر در دانشگاهها بیشتر است، مردان هنوز پیشرو هستند زمانی که بحث موقعیت های بالای شغلی باشد، چه در دانشگاهها و در بیشترین موقعیت های شغلی که فارغ التحصیلان خواهند داشت.
اولین سخنران این تشکل پرفسور برنارد، کسی که با یادآوری بحث برانگیز مواردی درباره لباس زنان در مقابل حضار قرارگرفت، به شنوندگان توصیه کرد:
“به چیزی که می پوشید و اثری که ممکن است داشته باشد توجه کنید.”
پروفسور برنارد سپس توصیه هایی برای اشتیاق زنان برای بدست آوردن شغلی در محیط آکادمیک، پیشنهاد داد.
کیت اوانز گفتگو را با تجربیات خود به عنوان رئیس مدرسه راهنمایی کمبریج شایر ادامه داد، که به نظر میرسد بسیار بالاتر از Cambridge bubble” است. پیشنهادات وی برای پیشرفت و بهبود عملکرد زنان در حوزه آموزش شامل یک برنامه تحصیلی بود که کیفیت و تنوع، فرصتهای فوق العاده برای غنی شدن، و نقش های مثبت زنان را دربر داشت. او نتیجه گرفت که ما نیاز داریم در مورد مشکلات آموزش و تحصیل زنان بیشتر و گسترده تر فکر کنیم نه تنها روی مدارس تمرکز کنیم.
پروفسور والری گیبسون افکار خود را درمورد زنان در حوزه دانش بیان کرد. او به مشکلات موجود در مدارس به عنوان دلیل اصلی اشاره کرد که باعث میشود زنان کمتری در دانشگاه به رشته فیزیک روی بیاورند. اگر تنها ۲۰ درصد دانشجویانی که در سطح A فیزیک را انتخاب میکنند زن باشند، او توضیح داد که، این رقم در سطوح بالاتر تحصیلی افزایش نخواهد یافت. نیاز به یک تغییر فرهنگی است، او همچنین اضافه کرد:
“نه تنها دانش بلکه تمامی فرصتهای شغلی ممکن در زمینه دانش – نه فقط پزشکی- در مدارس کاملا و به درستی شناخته شود.”
او همچنین پروسه پذیرش دانشجو در کمبریج را مورد انتقاد قرارداد، پیشنهاد داد که این پروسه لزوما به پذیرش بهترین دانشمندان منجر نخواهد شد: ” موضوعی است که قطعا باید در مورد آن صحبت شود.”
آخرین سخنرانی را پروفسور سوچتا نادکارنی ایراد کرد، کسی که درمورد زنان در موقعیت های مدیریت و رهبری صحبت کرد. شرکت ها و سازمان هایی که مدیران و پیشروان زن دارند، مشارکت بهتری در مسئولیت های اجتماعی دارند، نوآوری و ابداع بهتر و بحرانهای کمتری خواهند داشت. او به زنان توصیه کرد که با خود روراست باشند، و از تلاش برای تطبیق خود با کلیشه “رهبر خوب” دست بردارند. اعتبار باعث اعتماد و روابط در تجارت میشود. در نهایت، پروفسور اضافه کرد: “این استرس کمتری به همراه خواهد داشت.”
بریجیت کندال تاکید کرد، شرکت کنندگان در این رویداد” چیزهای زیادی یاد گرفتند”، ” این کاری است که در جریان است؛ و همچنان کارهای بسیاری برای انجام باقی مانده است.”